Dzięki odkryciu przez profesora Fritz-Albert Poppa zjawiska promieniowania biofotonów przez rośliny i wszelkie żyjące istoty, antyczne wyobrażenia o Sile Życia (np. aurze energetycznej człowieka, Pranie w medycynie indyjskiej, czy też Chi w medycynie chińskiej) – nabierają nowego znaczenia.
Obecnie działa na świecie grupa naukowców - również polskich – którzy zajmują się badaniem zjawisk z tym związanych. Do grona tych osób należy m.in. prof. Janusz Sławiński, który jest autorem przedmowy do polskiego wydania książki autorstwa F-A. Popp’a pt. “Przekaz jedzenia, czyli co nas odżywia.”
Co nas naprawdę odżywia?
“Według profesora biofizyki F-A. Poppa, pokarm to nie tylko namacalna materia pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego o określonym składzie bio-fizyko-chemicznym, walorach smakowo-odżywczych i kaloryczności. Pokarm to przede wszystkim ukryte źródło informacji o uporządkowaniu niezbędnym dla odnowy organizmu. Dla przeciętnego „zjadacza chleba” może to brzmieć co najmniej niezrozumiale albo nawet tajemniczo.
A jednak pokarm jest strumieniem energii i informacji. Głodny człowiek wyraża pewną potrzebę, pasująca żywność wyraża jej zaspokojenie. Poprzez przyjmowanie pokarmu dochodzi do wymiany informacji, do realizacji PRZEKAZU JEDZENIA.
Odkrycie zjawiska promieniowania biofotonów
Nośnikiem tej informacji jest światło słoneczne, zawarte w spożywanych pokarmach. Autor uważa, że jakość pokarmu jest zdolnością do magazynowania światła, a człowiek – jako element materii biologicznej – jest ssakiem świetlnym. “Porządek” tu rozważany jest zgodny z pojmowaniem go przez największych fizyków, biologów molekularnych, filozofów.
Autor stara się w przystępny i atrakcyjny sposób wyjaśnić powiązanie problematyki jakości pożywienia z fundamentalnymi prawami przyrody, w szczególności fizyki kwantowej. Ukazuje kluczową rolę spójnego światła – biofotonów. Objaśnia w poglądowy sposób informacyjną, porządkującą rolę biofotonów w procesach życiowych organizmów roślinnych i zwierzęcych. Burzy tradycyjne przekonania o roli pokarmu jako wyłącznie źródle energii, źródle kalorii – ciepła. Jest to rewolucyjne ujęcie, które wymaga otwartego umysłu, i które zmienia nasze dotychczasowe rozumienie pokarmu i odżywiania.
Oczywiście, powstaje pytanie:
W jaki sposób możemy wykorzystać wyniki takich badań w codziennym życiu?
Otóż pomiar biofotonów pozwala na przykład jednoznacznie stwierdzić, czy jaja pochodzą z chowu klatkowego czy od kur wolnowybiegowych. Zdrowe artykuły spożywcze pochodzenia biologicznego mają wyższe promieniowanie biofotonów niż żywność ze szklarni – dlatego wkrótce skończą się oszustwa z etykietkami „bio” i „ekologiczne”.
Również z biegiem lat stało się coraz bardziej oczywiste, że właściwości optyczne substancji są odpowiedzialne za powstawanie raka. W organizmie istnieje system naprawczy kierowany fotonami.
Książka PRZEKAZ JEDZENIA stanowi wyjątkową pozycję na rynku wydawniczym, pokazując w oryginalny sposób na czym polega istota pokarmu i odżywiania. Autor rozważa czym jest jakość żywności i prezentuje nowatorskie metody jej określania.”
Prof. dr hab. Janusz Sławiński
A oto fragment rozdziału pt. “ZDROWY APETYT”
“Jajecznica nikogo nie wzrusza. Ale na myśl o pysznej jajecznicy mojej babci leci mi ślinka. (..) Ale to dzięki apetytowi, a nie instynktowi samozachowawczemu i wartościom odżywczym jajecznicy, tak dobrze pamiętam jej smak. Jak inaczej można wytłumaczyć to, że niektóre nie mniej pospolite potrawy, jak na przykład puree ziemniaczane, wspominam z niechęcią, mimo, iż wiele osób w dzisiejszych czasach lubi tę potrawę?
W każdym razie – wszyscy mamy jakieś specjalne upodobania do wybranych potraw, i to bez jakiegokolwiek logicznego wytłumaczenia. Zwierzęta żyjące dziko, z zaskakującą celnością wybierają z bogatej oferty natury te rośliny czy zdobycz zwierzęcą, najbardziej przypadającą im do gustu i gwarantującą najlepsze zaopatrzenie w substancje odżywcze.
Niestety, niektóre cechy apetytu nie odpowiadają instytucjom, posiadającym zawsze najnowszy poziom wiedzy naukowej i wykorzystującym tę wiedzę w sposób odpowiedzialny, do tworzenia norm żywieniowych dla naszego społeczeństwa. Cechy te nie pasują do ogólnego konceptu i są trudne do analizowania, ponieważ odczucia – również te smakowe – nie dają się zaprezentować w probówce laboratoryjnej. Apetyt jest bardziej kapryśny niż niejedna gwiazda filmowa. Jeżeli nie prowadzi do nałogu, to ta sama osoba może mieć zróżnicowany i nieprzewidywalny apetyt na różnorodne produkty o różnej porze i w różnych miejscach – od ogórków kiszonych po jajecznicę z pieczarkami. Wytrawnym czytelnikom i smakoszom może wpaść do głowy jeszcze więcej na ten temat. Mówiąc krótko: Apetyt jest subiektywny i niepowtarzalny.
(..) Do odczuwania apetytu potrzebna jest funkcjonalna świadomość (lub podświadomość). To odczucie zachęca nas do niektórych potraw i zniechęca do innych, w zależności od naszych dotychczasowych doświadczeń i naszego samopoczucia. W mojej pierwszej hipotezie stwierdzam: Mimo kapryśności, apetyt jest jak najbardziej sensownym wyposażeniem natury, które służy przetrwaniu i gwarancji najwyższego standardu życiowego. Można zaoszczędzić wiele czasu i pieniędzy, odkładając na półkę sklepową poradniki dietetyczne, w których w indeksie nie występuje słowo apetyt i – zamiast zadawać sobie trud czytania – warto pozwolić sobie na ulubioną potrawę.
Ta książka jest wyjątkiem.
Tutaj się nie zabrania, a wręcz doradza, żeby pofolgować zdrowemu apetytowi: Błędne porady, nawet te o podstawach naukowych lub ideologicznych, ograniczają możliwości rozwoju osobowości. Apetyt jest dobrem osobistym. Ograniczanie apetytu narusza osobowość.
Ale tu nasuwa się pytanie: W jaki sposób konsument, kierujący się apetytem i wybierający pewien artykuł spożywczy może stwierdzić, czy rzeczywiście połączenie idei apetytu z upodobaniem, które odczuwa podczas konsumpcji, jest zgodna z obietnicami danego produktu?”
Aby znaleźć odpowiedź na m.in. powyższe pytanie, zapraszam do przeczytania tej intrygującej książki.
Zobacz także: