Ryszard Skarbek
- 21 sty
- 11 minut(y) czytania

Tim Gallwey - Inner Game i początki nowoczesnego coachingu

Timothy W. Gallwey (ur. 1938 r. w San Francisco) jest wybitnym myślicielem w dziedzinie rozwoju osobistego, doskonalenia zawodowego i umiejętności przekraczania swoich granic - zwłaszcza w dziedznie sportu wyczynowego. To on opracował koncepcję "The Inner Game" (Gra Wewnętrzna) , która stała się fundamentem nowoczesnego coachingu. To on zainspirował Sir Johna Whitmore (o którym piszemy w innym dedykowanym poście: Sir John Whitmore - ojciec coachingu biznesowego). John Whitmore, na podstawie opracowanej przez Tima Gallweya metody Gry Wewnętrznej, opracował królujący do dziś model coachingu biznesowego o nazwie GROW.

Tim Gallwey napisał osiem książek: The Inner Game of Tennis, 1974 (Wewnętrzna gra w tenisa), Inner tennis: playing the game, 1976 (Wewnętrzny tenis - rozgrywka), Inner skiing, 1977 (Wewnętrzna jazda na nartach), The Inner Game of Golf, 1981 (Wewnętrzna gra w golfa), Inner Game of Winning, 1985 (Wewnętrznan gra o zwycięstwo), The Inner Game of Music, 1986 (Wewnętrzna gra w muzykę), The Inner Game of Work, 1999 (Wewnętrzna gra w pracę) oraz The Inner Game of Stress, 2009 (Wewnętrzna gra w stres).

Te przełomowe książki nie tylko przyspieszyły osiąganie szczytowych wyników w sporcie zawodowym, ale stworzyły podwaliny nowoczesnego coachingu biznesowego. Zaoferowały również biznesowi wiele skutecznych metod osiągania wysokiej wydajności. Te metody zrewolucjonizowały branżę trenerską i coachingową na całym świecie. Pokazały w jaki sposób organizacje mogą wydobywać ze swoich ludzi to, co w nich najlepsze i osiągać wyjątkowe wyniki w pracy zawodowej.

Tim Gallwey tak mówi o swojej pracy:

"Przez ponad czterdzieści lat koncentrowałem swoje wysiłki na znaczeniu tego, co nazywam Wewnętrzną Grą. Podczas tej podróży nauczyłem się wielu rzeczy, ale przez cały czas, zarówno w życiu osobistym, jak i w mojej pracy publicznej, towarzyszyła mi jedna nadrzędna pasja. Dążyłem do tego, aby zarówno dla jednostki, jak i dla społeczeństwa, nastąpiło ponowne zrównoważenie wagi, jaką przywiązujemy do „domeny wewnętrznej”, tego, co ma miejsce we wnętrzu ludzkich istot, w odróżnieniu od wszystkiego, co dzieje się w świecie zewnętrznym.

Pojawiające się w nas myśli, uczucia i motywacje mogą być niewidoczne, nawet dla nas samych, ale mają ogromny wpływ na to, jak postrzegamy siebie, na wybory, których dokonujemy oraz na to jak postrzegamy i traktujemy innych, co z kolei tworzy wiele zewnętrznych warunków, w których żyjemy.

Co tak naprawdę przyciąga naszą uwagę i w co inwestujemy nasze wysiłki, indywidualnie i zbiorowo? Co jest dla nas najważniejsze: bogactwo zewnętrzne czy bogactwo wewnętrzne? Czy zależy nam bardziej na wygrywaniu zewnętrznych gier, w które gramy, na pokonywaniu zewnętrznych przeszkód, aby osiągnąć zewnętrzne cele? Czy też inwestujemy w pokonywanie wewnętrznych przeszkód, które nie pozwalają nam być szczęśliwymi, cieszyć się życiem, wewnętrznym spokojem i spełnieniem?"

Krótka biografia Timothy W. Gallwey

Jako nastolatek, Tim Gallwey był czołowym amerykańskim tenisistą w swojej dywizji, a później, kiedy rozpoczął pracę akademicką, został kapitanem drużyny tenisa na Uniwersytecie Harvarda.

W czasie urlopu naukowego, Gallwey pracował jako instruktor tenisa w Monterey w Kalifornii. Początkowo skupiał swoje wysiłki na udzielaniu jego podopiecznym tradycyjnych instrukcji - z różnymi rezultatami.

W pewnym momencie zatrzymał się i zdał sobie sprawę, że jest bardziej zaangażowany w sam proces nauczania niż w to, czy jego uczeń robi postępy i się uczy. Tim postanowił odwrócić swoje priorytety i zadał sobie pytanie:

„Gdzie odbywa się nauka i co dzieje się w głowie ucznia, gdy zbliża się piłka?”

I w pewnym momenice stało się dla niego oczywiste, że jego instrukcje typu „powinieneś” i „nie powinieneś” tak naprawdę powodowały u ucznia zwątpienie w siebie, samokrytykę, zbyt duży wysiłek i zbyt sztywne pociągnięcia rakietą.

Kiedy Tim zastąpił tradycyjny mechanizm kontrolny „powinieneś” i „nie powinieneś” zaproszeniem do spróbowania wzmożonej świadomości i rozluźnionej koncentracji, uczeń uczył się w sposób naturalny, wykorzystując to, co wydawało mu się dobre i co działało.

Wkrótce Tim Gallwey odkrył, że jeśli zachęci swoich uczniów do skupienia uwagi w określony sposób, tenisowa technika zaczyna ewoluuować naturalnie i wydaje się, że sama się koryguje.

Gracze korzystający z metod Gallweya osiągali postępy znacznie szybciej niż inni, bez samokrytyki i usilnych prób „zrobienia tego dobrze”. Wyciszając wewnętrzne procesy myślowe, byli w stanie z większą łatwością wykorzystać swoje naturalne zdolności.

Koncepcja Gallweya opierała się na przekonaniu, że największą ze wszystkich przeszkodą w osiągnięciu mistrzostwa w sporcie były negatywne myśli rozgrywające się w głowie sportowca.

Praca trenera NIE miała więc polegać na przekazywaniu instrukcji w tradycyjnym sensie (tym samym jeszcze bardziej komplikując wewnętrzny dialog w głowie sportowca), ale w pierwszej kolejności pomagać w pozbyciu się bałaganu w jego umyśle.

Dzięki takiemu podejściu niezawodnie wzrastają też trzy inne elementy: tempo uczenia się, radość i pewność ucznia, że może uczyć się na podstawie swojego własnego doświadczenia.

W wyniku tego odkrycia, powstała pierwsza książka Gallweya, The Inner Game of Tennis, która do dziś sprzedała się w ponad dwóch milionach egzemplarzy na całym świecie.

Tę książkę w roku 2022 odkrył również Bill Gates i poświęcił jej specjalny wpis na swoim osobistym blogu pod znamiennym tytułem "The best guide to getting out of your own way"

Bill Gates tak mówi o wpływie jaki wywarła na nim książka Tima Gallwey:

Po wydaniu pierwszej książki, czytelnicy zaczęli stosować metody Wewnętrznej Gry w swoim życiu poza kortem, a Tim zaczął stosować metody Wewnętrznej Gry do wprowadzania zmian w środowisku biznesowym. Tak zaczął się rodzić nowoczesny coaching biznesowy.

Tim załozył firmę konsultingwą, która znalazła się na liście Fortune 500. Do jego długoletnich klientów należeli Apple, AT&T, The Coca Cola Company i Rolls Royce. Opracowane przez Tima Gallweya metody znalazły zastosowanie w coachingu przywództwa, sprzedaży, zarządzania zmianą i pracy zespołowej. Prace Gallweya są często uznawane za podstawę nowych dziedzin: coachingu biznesowego, life coachingu oraz psychologii sportu.

Obecnie, Tim Gallwey wciąż działa i koncentruje się na rozwijaniu założonego w 2012 r. The Inner Game Institute oraz The Inner Game International School of Coaching, chcąc udostępnić narzędzia Wewnętrznej Gry na całym świecie i pomóc osobom w każdym wieku i o różnym pochodzeniu w osiąganiu ich celów w dowolnym miejscu i czasie. Na dzień dzisiejszy instytut oferuje swoje usługi w 30 krajach świata.

Historia rozwoju i zastosowania koncepcji Gry Wewnętrznej - od tenisa do nowoczesnego coachingu i zmian kultury organizacyjnej w biznesie

Wydana w roku 1974 pierwsza książka Tima Gallweya przerosła oczekiwania zarówno autora, jak i wydawcy, sprzedając ponad sto razy więcej egzemplarzy niż przewidywano i wkrótce stała się bestsellerem New York Timesa.

Niedługo potem stacja telewizyjna KCET wyprodukował sześcioczęściowy, oglądany w całej Ameryce serial telewizyjny o nazwie Inner Tennis. Każdy z odcinków koncentrował się na określonym temacie, takim jak przezwyciężanie strachu, osiąganie koncentracji, przełamywanie złych nawyków itp.

Wydana w 1977 r. książka Inner Skiing zastosowała te same techniki uczenia się w bardziej lodowatym sporcie i dotyczyła w szczególności przezwyciężania różnego rodzaju lęków powszechnie występujących w tej dyscyplinie.

W 1980 roku największe światowe, anglojęzyczne wydawnictwo literackie Random House poprosiło Tima Gallweya o napisanie "Wewnętrznej gry w golfa" i opisanie procesu uczenia się z punktu widzenia ucznia gry w golfa, którym wtedy był Tim. Prawdopodobnie bardziej niż w jakimkolwiek innym ważnym sporcie, golfista jest podatny na subtelne zmiany w sposobie myślenia, które mogą mieć drastyczny wpływ na jego wyniki.

Mniej więcej w tym czasie Barry Green, ówczesny główny basista Cincinnati Philharmonic Orchestra, zwrócił się do Tima Gallweya z propozycją współpracy przy książce "The Inner Game of Music", kolejnej działalności, w której zarówno strach przed porażką, jak i wątpliwości mogą być anatemą dla jakości wykonania.

Począwszy od połowy lat siedemdziesiątych wielu liderów i menedżerów korporacyjnych dostrzegło implikacje koncepcji Wewnętrznej Gry i zaczęło wykorzystywać je jako metody prowadzące do pożądanych zmian w miejscu pracy i środowisku biznesowym.

Jednym z pierwszych długoterminowych klientów korporacyjnych Tima Gallweya była firma AT&T. Na początku lat 80 Gallwey stanął przed wyzwaniem zmiany sposobu myślenia największej w tamtym czasie firmy w Stanach Zjednoczonych. Jak sam pisał o tym Tim Gallwey, chodziło o zmianę monopolistycznego myślenia prezentowanego przez „głowę w kształcie dzwonu” na myślenie nowoczesnej, konkurencyjnej, napędzanej rynkiem, przedsiębiorczej firmy.

Niedługo potem poproszono Tima o pomoc firmie IBM w zmianie dominującego korporacyjnego podejścia pt. „my wiemy wszystko” (ang. we know it all) na podejście organizacji uczącej się i coachingowej.

Metody Wewnętrznej Gry zostały następnie wykorzystane w programie rozwoju przywództwa Apple Computer Company. Czołowy projektant Apple, Alan Kay, wykorzystał zasady Gry Wewnętrznej do szkolenia projektantów interfejsów komputerowych. W poniższym video Alan Kay pokazuje film oparty na The Inner Game of Tennis. Film pokazywał kontrast szybkości, z jaką dwóch uczniów uczy się grać w tenisa.

Pierwszemu uczniowi powiedziano, aby spotkał piłkę pod pewnym kątem na pewnym etapie jej odbicia, innymi słowy, zastosowano typowy sposób nauczania. Drugiemu uczniowi kazano „przelecieć piłką nad siatką”.

Pierwszy uczeń doświadczył frustracji i poważnego poczucia niezdarności. Drugi uczeń robił szybkie postępy i najwyraźniej dobrze się bawił.

Kay w naturalny sposób powiązał te koncepcje z interfejsami komputerowymi, ponieważ w tym tkwi jego największa naturalna zdolność. Posłuchaj jego podejścia i zobacz, czy coś w tobie iskrzy.

W latach 90-tych metody Wewnętrznej Gry były wykorzystywane przez The Coca-Cola Company do szkolenia menedżerów najwyższego szczebla w zakresie nowoczesnego coachingu swoich pracowników, lepszego rozwijania umiejętności pracy zespołowej, a ostatecznie całościowej transformacji w organizację uczącą się.

Opublikowana w 1999 r książkaThe Inner Game of Work jest swoistym podsumowaniem korzyści wynikających ze stosowania Gry Wewnętrznej w środowisku biznesowym. To spojrzenie od środka na to, w jaki sposób metody i modele Wewnętrznej Gry były stosowane przez wiele osób w różnych firmach w ciągu poprzedzających jej wydanie dwudziestu lat. Ta książka koncentruje się przede wszystkim na osiągnaniu doskonałości indywidualnej.

Na przełomie wieków zainteresowania Tima Gallweya skierowały się w stronę Wewnętrznej Gry Zespołowej. Praca polegająca na pokonywaniu przeszkód napotykanych podczas efektywnej współpracy ludzi jest zarówno wymagająca, jak i fascynująca. W drugiej połowie 1999 roku Tim Gallwey pomógł poprowadzić ponad 50 warsztatów zespołowych i połączył siły z dr Valerio Pascotto. W wyniku tej współpracy powstała pionierska praca w dziedzinie uczenia się ludzi, która odpowiadała na pytanie: jak efektywnie współpracować.

W swej pracy z zespołami i firmami Tim Gallwey odkrył, że dla większości osób główną przeszkodą w dążeniu do celu wydaje się być stres.

W związku z tym w 2009 roku podjął współpracę z dwoma szanowanymi lekarzami, dr Johnem Hortonem i dr Edem Hanzelikiem, aby zbadać, jak stres wpływa na ciało i umysł człowieka. Zbadali oni również, w jaki sposób zasady Wewnętrznej Gry mogą pomóc nie tylko w radzeniu sobie ze stresem, ale także w jego zmniejszaniu i zapobieganiu. Na podstawie tych badań i doświadczeń powstała ostatnia książka Tima Gallweya pt. "Wewnętrzna gra w stres".

Po odkryciu tak znaczącej cyklicznej zależności między pracą a stresem, Timothy W. Gallwey nie mógł się oprzeć poszukiwaniu sposobu, który pomógłby ludziom poruszać się po grzęzawisku spowodowanym stresem, pracą i chęcią osiągnięcia celów. Wydawało się, że coaching jeden-na-jeden (coaching indywidualny) jest na to najlepszym sposobem, ale wtedy nie byłoby możliwe dotarcie do wszystkich potrzebujących pomocy.

W związku z tym, we współpracy z Mylesem Downeyem, założycielem Performance Coaching International, Garym Wesselym i Richardem Merrickiem, opracowali pilota o nazwie eCoach, który miał pomóc dowolnej osobie w osiągnięciu pożądanych celów.

Program ten wykorzystywał zasady Wewnętrznej Gry i prowadził coachów przez spersonalizowane sesje coachingowe mające na celu znajdowanie i eliminowanie przeszkód w myśleniu, przełamywanie ograniczających przekonań i osiąganie postępów w osiąganiu zarówno długo-, jak i krótkoterminowych celów.

Na czym polega koncepcja Gry Wewnętrznej Tima Gallweya

Całą aktywność człowieka można podzielić na dwie główne części: grę zewnętrzną i grę wewnętrzną. Bez pewnego opanowania często zaniedbywanych umiejętności i celów gry wewnętrznej sukces w jakiejkolwiek grze zewnętrznej jest nie tylko ograniczony i trudny, ale także stosunkowo skąpy pod względem realizacji prawdziwego potencjału człowieka.

The Inner Game prezentuje nowatorskie podejście do przyspieszonego uczenia się i realizacji wyższych osiągnięć. Wymaga to ponownego przeanalizowania wszystkiego, co robisz, w tym twoich własnych podstawowych motywacji do robienia rzeczy i twoich definicji tego, czym naprawdę jest sukces.

Podstawowym założeniem koncepcji Wewnętrznej Gry jest to, że w każdym człowieku istnieją raczej dwie jaźni niż jedna. Jaźń 1 to świadomy umysł ego, który my jako ludzie wymyśliliśmy na szczycie Prawdziwego Ja, z którym się urodziliśmy. Prawdziwe Ja to Jaźń 2. Jaźń 2 to cały kompletny człowiek.

Jaźń 2 ucieleśnia cały wrodzony potencjał, z którym się rodzimy, w tym wszystkie zdolności -już zaktualizowane i jeszcze nie zaktualizowane. Ucieleśnia również naszą wrodzoną zdolność uczenia się i rozwijania którejkolwiek zdolności. To jest Ja, którym wszyscy cieszyliśmy się jako dzieci i najbardziej cieszymy się jako dorośli, kiedy pozwalamy sobie na dostęp do niego.

Wszystkie dowody wskazują na to, że nasze najlepsze wyniki mają miejsce wtedy, gdy głos Jaźni 1 jest cichy lub w jakiś sposób zajęty, a Jaźń 2 może robić to, co już wie, że robi naturalnie lub poprzez obserwację innych.

Kiedy sytuacja jest odwrócona (co zwykle ma miejsce), kiedy Jaźń 1 ma kontrolę, Jaźń 1 dostarcza bieżącego komentarza do wszystkiego, co robi Jaźń 2 – i często jest to komentarz krytyczny.

Jaźń 1 nie tylko przypomina Jaźni 2 o wszystkim, co wydarzyło się w przeszłości, co było niepoprawne lub złe, ale tworzy też napięcie i strach, które zwykle nas dręczą, gdy stajemy w obliczu wyzwania.

W rzeczywistości, Jaźń 1 generuje najgorsze wyzwania i do tego, prowadząc negatywny dialog wewnętrzny, udaje jej się zrzucić całą winę na Jaźń 2. To tak, jakby uszkodzona dyskietka wydawała polecenia komputerowi mainframe o wartości miliarda dolarów, a potem oczekiwała uznania za najlepsze wyniki, równocześnie obwiniając komputer główny za porażki. Uświadomienie sobie, że głos, który podsuwa kontrolujące żądania i krytykę, nie jest tak inteligentny jak ten, który je otrzymuje, jest naprawdę odkrywcze!

To zrozumienie można ująć w prostą formułę, która definiuje Wewnętrzną Grę:

Formuła Gry Wewnętrznej Tima Gallweya - 1

Formuła, która definiuje zasady Gry Wewnętrznej Tima Gallweya

Wydajność (ang. Performance) w dowolnej czynności, od uderzenia piłki po zrobienie czegokolwiek w życiu, jest równa Potencjałowi (ang. Potential) danej osoby po odjęciu od niego czynnika Interferencji lub inaczej zakłóceń (ang. Interference). Niestety u większości ludzi Wydajność rzadko dorównuje Potencjałowi. Odrobina zwątpienia, błędne założenie, strach przed porażką - tyle wystarczy, aby znacznie zmniejszyć Wydajność człowieka.

Celem gry w Wewnętrzną Grę jest zredukowanie wszystkiego, co przeszkadza w odkrywaniu i wyrażaniu własnego Potencjału. Jeśli w tym stuleciu nie nauczymy się niektórych podstawowych umiejętności Gry Wewnętrznej, nasz postęp techniczny w grze zewnętrznej będzie mało korzystny dla nas samych lub dla ludzkości jako całości - w odniesieniu do naszego własnego poczucia jedności z naturą i we wszechświecie. Mamy głębszą potrzebę lepszego zrozumienia i nauczenia się wprowadzania zmian w domenie, którą nazywamy sobą. A to może się zdarzyć tylko wtedy, gdy zmienimy się w sposób zgodny z naszą prawdziwą naturą, a nie w stanie prowadzonej z nią wojny.

Aby dobrze zrozumieć jak poważne są implikacje prostej formuły, która definuje zasadę Gry Wewnętrznej Tima Gallweya, przyjrzyjmy się dobrze zależności pomiędzy osobistą wydajnością, a uczeniem się i przyjemnością. Tak, przyjemnością!

Zależność pomiędzy Wydajnością, Uczeniem się i Przyjemnością

Jeśli zapytasz menedżerów o znaczenie słowa praca, skoncentrują się na pracy jako robieniu czegoś — jako osiąganiu celu, takiego jak np. dostarczanie produktu lub usługi. Innymi słowy, dla wielu osób praca oznacza wyłącznie wydajność. Ale definicje, które utożsamiają pracę z wydajnością, mogą być nie tylko ograniczające, ale i niszczące duszę, zwłaszcza w dzisiejszym środowisku biznesowym.

W jaki sposób te fundamentalne elementy pracy — wydajność, uczenie się i przyjemność — są powiązane? Są one bezsprzecznie współzależne. Jeśli jednostki nie uczą się, ich wyniki z czasem spadną; jeśli ich głównym doświadczeniem w pracy jest nuda lub stres, ucierpi na tym zarówno ich rozwój, jak i wydajność. Te trzy wymiary można przedstawić we wzajemnie wspierającym się „trójkącie pracy”, z wydajnością na szczycie oraz uczeniem się i przyjemnością na poziomie podstawowym.

Formuła Gry Wewnętrznej Tima Gallweya - 2

Kiedy zapytasz menedżerów: „Który z trzech wyników pracy zyskuje największe wsparcie i zachętę w twoim środowisku pracy?” ich odpowiedzią jest w przeważającej mierze „Wydajność”. A kiedy zapytasz ich: „O ile większy priorytet ma wydajność niż uczenie się i przyjemność?” odpowiedź generalnie ma poziom daleko poza trójkątem, więc dotyczy tylko zewnętrznej wydajności i niczego więcej.

W konkurencyjnym świecie biznesu łatwo zrozumieć, dlaczego wydajność może być ważniejsza niż uczenie się i doświadczenie (rozumiane tu jako doświadczanie przyjemności). Ale jakie są konsekwencje dążenia do wydajności kosztem nauki i doświadczenia?

Konsekwencje są tragiczne w jakimkolwiek przedziale czasowym, poza najkrótszym: sama wydajność spadnie. Jaka będzie typowa reakcja kierownictwa? Większa presja na wydajność, co skutkuje jeszcze mniejszą ilością czasu i mniejszymi zasobami skierowanymi na naukę lub jakość doświadczenia.

Definicja wydajności musi obejmować doświadczenia i rozwijanie pracowników, a także ich wyniki. Prawdziwą wartością tej redefinicji pracy jest to, że angażuje ona i postrzega każdego jako jednostkę, a organizację jako całość będącą miejscem rozwoju, nauki i przyjemności.

Podsumowanie drogi i sposobu myślenia Tima Gallweya

Tak oto dotarliśmy do końca opowieści o historii koncepcji Gry Wewnętrznej i drodze, którą przeszedł Timothy W. Gallwey - prekursor nowoczesnego coachingu - zarówno coachingu biznesowego, jak i coachingu osobistego.

A teraz chciałbym Cię zaprosić do obejrzenia 6 min filmu. To szczególny wywiad przeprowadzony z Timem Gallweyem w ramach cyklu "Soul Biographies", którego twórcą i właścicielem jest Nic Askew Ze względu na zastrzeżenie praw autorskich nie mogę zaprezentować tego filmu bezpośrednio na naszej witrynie. Ale bardzo zachęcam Cię do kliknięcia na poniższe zdjęcie. Przeniesie Cię ono do miejsca, w którym możesz zobaczyć film.

Ta rozmowa wyjaśnia skąd wzięło się zainteresowanie Timothy W. Gallweya tak głębokimi tematami, dlaczego studiowanie filozofii nie było dla niego satysfakcjonujące i jak na całe jego życie wpłynęło spotkanie 13-letniego Hindusa.

Wśród odpowiedzi na zadane Timowi pytania znajdziesz między innymi takie złote myśli: