Carl Gustav Jung - cytaty o samotności, depresji, bólu psychicznym
Carl Gustav Jung - przez jednych uważany za geniusza i przedstawiciela psychiatrii ważniejszego niż Freud, przez innych oskarżany o mistycyzm i alchemię. Jak każda wybitna osoba, wzbudzał i do dziś wzbudza kontrowersje. Równocześnie ogrom pracy, którą wykonał jest trudny do wyobrażenia, a język i styl dzieł, które po sobie pozostawił jest jedyny w swoim rodzaju.
Swoje myśli formułował w sposób unikalny, można by powiedzieć, że często malarski (sam był również artystą malarzem!). W jego złotych myślach jest wiele metafor, przewrotnych konstrukcji logicznych oraz obrazów i symboli. Często natkniemy się na pozorną sprzeczność lub dwuznaczność, które dopiero po głębszym zastanowieniu przynoszą czytelnikowi nowe wglądy.
To sprawia, że jego myśli i cytaty bywają niezwykle inspirujące i odkrywcze. Są inne. Czasami trudno uchwytne, tak jak trudne do wyrażenia językiem słów są symbole i archetypy, nad którymi pracował.
Przedstawiamy dziś bogatą listę cytatów Carla Gustava Junga. Nasz wybór zawiera ponad 70 złotych myśli. Znajdziesz tutaj zarówno jego słynne sentencje, które często w jednym zdaniu ujmują sedno ludzkiej egzystencji, jak i mniej znane myśli i refleksje, które pozostawił po sobie Jung. Cytaty o akceptacji siebie to niewątpliwie jego domena.
Dzięki tym głębszym refleksjom można go lepiej poznać. Zobaczyć z czym sam się zmagał. Dowiedzieć się jak myślał i dlaczego właśnie tak. A przy okazji dotknąć jego człowieczeństwa oraz tak głębokich tematów jak sens życia, ból psychiczny, samotność, szaleństwo, psychoterapia czy nawet depresja. Cytaty te są szczególnym wyborem pochodzącym z książek, które Carl G. Jung po sobie pozostawił i których listę podajemy na końcu jako źródła.
Lista cytatów Junga została ubogacona zdjęciami, które pochodzą z naszej biblioteki cytatów ze zdjęciami, które w Empowerment Coaching nazywamy Pigułkami Mądrości.
Najbardziej znane cytaty Carla Gustava Junga - świadomość, samotność, depresja, cierpienie
Dopóki nie uczynisz nieświadomego świadomym, będzie ono kierowało Twoim życiem, a Ty będziesz nazywał to przeznaczeniem.
Wszystko, co irytuje nas w innych, może nas doprowadzić do lepszego zrozumienia samych siebie.
Każde ludzkie życie zawiera potencjał, jeśli ten potencjał nie zostanie wykorzystany, to życie zostało zmarnowane.
Przywilejem życia jest stać się tym, kim naprawdę jesteś.
Nie jestem tym, co mi się przydarzyło, jestem tym, kim chcę się stać.
Depresja jest jak kobieta w czerni. Jeśli się pojawi, nie odpychaj jej. Zaproś ją, zaoferuj jej miejsce, potraktuj jak gościa i posłuchaj, co ma do powiedzenia.
Spotkanie dwóch osobowości przypomina kontakt dwóch substancji chemicznych: jeżeli nastąpi jakakolwiek reakcja, obie ulegają zmianie.
Mówi się, że żadne drzewo, nie może rosnąć do nieba, jeśli jego korzenie nie sięgają piekła.
Nie tyle rozwiązujemy nasze problemy, ile je przerastamy. Dodajemy zdolności i doświadczenia, które ostatecznie czynią nas większymi niż problemy.
Fanatyzm to nieodłączny symptom wypieranych wątpliwości.
Nawet szczęśliwe życie nie może istnieć bez domieszki ciemności, a słowo „szczęśliwe” straciłoby na znaczeniu, gdyby nie było zrównoważone smutkiem.
Dopóki poruszamy się wśród chaotycznych nurtów życia, nikt nie jest wolny od kłopotów.
Bądź wdzięczny za swoje trudności i wyzwania, ponieważ zawierają one błogosławieństwa. W rzeczywistości człowiek potrzebuje trudności; są one niezbędne dla zdrowia, rozwoju osobistego, indywidualizacji i samorealizacji.
Wszystko zależy od tego, jak patrzymy na rzeczy, a nie od tego, jakie one są same w sobie.
Życie naprawdę zaczyna się po czterdziestce. Do tego czasu po prostu prowadzisz badania.
Nie porównuj, nie mierz. Żaden inny sposób nie jest taki jak twój. Wszystkie inne sposoby oszukują cię i kuszą. Musisz wypełnić drogę, która jest w tobie.
W każdym z nas jest ktoś, którego nie znamy. Przemawia do nas w snach i tłumaczy, że widzi nas zupełnie inaczej, niż my – siebie.
Łatwiej przeniknąć świat, niż samego siebie.
But, który pasuje jednej osobie, uwiera drugą; nie ma przepisu na życie, który pasowałby do wszystkich przypadków.
Ten, kto się boi - musi być uzależniony; słaba rzecz potrzebuje wsparcia.
Aby nadeszło lepsze, dobre musi odsunąć się na bok.
Wiara, nadzieja, miłość i wgląd są najwyższymi osiągnięciami ludzkiego wysiłku. Są znalezione / dane przez doświadczenie.
Myślenie jest trudne, dlatego większość ludzi ocenia.
Carl Gustav Jung - cytaty mniej znane o ludzkim życiu, bólu psychicznym, cierpieniu, szaleństwie i akceptacji
O ile możemy rozeznać, jedynym celem ludzkiej egzystencji jest rozpalanie światła w ciemnościach zwykłego istnienia.
Pierwsza połowa życia poświęcona jest kształtowaniu zdrowego ego, druga połowa to zagłębianie się w sobie i puszczanie ego.
Zupełnie nieprzygotowani wkraczamy w popołudnie życia. Co gorsza, podejmujemy ten krok z fałszywym założeniem, że nasze prawdy i ideały będą nam służyć tak, jak dotychczas. Ale nie możemy przeżyć popołudnia życia według programu poranka życia, bo to, co rano było wielkie, wieczorem będzie małe, a co rano było prawdą, wieczorem stanie się kłamstwem.
Żyjemy już nie tym, co mamy, ale obietnicami, już nie w teraźniejszości, ale w ciemnościach przyszłości, która, jak się spodziewamy, przyniesie w końcu właściwy wschód słońca. Odmawiamy uznania, że wszystko, co lepsze, nabywa się za cenę czegoś gorszego; że na przykład nadzieja na większą wolność niweczona jest przez coraz większe zniewolenie przez państwo, nie mówiąc już o strasznych niebezpieczeństwach, na jakie narażają nas najwspanialsze odkrycia nauki.
Im mniej rozumiemy, czego szukali nasi [przodkowie], tym mniej rozumiemy samych siebie i w ten sposób ze wszystkich sił pomagamy ograbić jednostkę z jej korzeni i instynktów przewodnich, tak aby stała się cząstką w masie, rządzoną tylko przez to, co Nietzsche nazwał duchem grawitacji.
Tam, gdzie rządzi miłość, nie ma woli mocy, a tam, gdzie dominuje władza, brakuje miłości. Jedno jest cieniem drugiego.
Zdrowy człowiek nie torturuje innych – generalnie torturuje się tych, którzy zamieniają się w oprawców.
Nie możemy niczego zmienić, jeśli tego nie zaakceptujemy. Potępienie nie wyzwala, ono uciska.
Gdzieś, na samym dnie własnego jestestwa, człowiek na ogół wie, dokąd powinien się udać i co powinien zrobić. Ale są chwile, kiedy klaun, którego nazywamy „ja”, zachowuje się w tak rozpraszający sposób, że wewnętrzny głos nie może dać wyczuć swojej obecności.
Głęboko, pod powierzchnią sumienia przeciętnego człowieka, słyszy głos szepczący: „Coś jest nie tak”, bez względu na to, jak bardzo jego słuszność jest wspierana przez opinię publiczną lub kodeks moralny.
Przez pychę zawsze oszukujemy samych siebie. Ale głęboko pod powierzchnią przeciętnego sumienia, cichy głos mówi nam, że coś jest nie tak.
W każdym chaosie jest kosmos, w każdym nieporządku ukryty porządek.
Człowiek nie jest maszyną, którą można przebudować do zupełnie innych celów, zależnie od okoliczności, w nadziei, że będzie działała tak regularnie jak wcześniej, ale w zupełnie inny sposób. Niesie ze sobą całą swoją historię; w samej jego strukturze zapisana jest historia ludzkości.
Kto w pełni zdał sobie sprawę, że historia nie jest zawarta w grubych księgach, ale żyje w naszej krwi?
Jest tyle nocy, ile dni, a tylko jedna w ciągu roku jest tak samo długa jak dzień.
Nie ma powrotu do świadomości bez bólu.
To, czemu się opierasz, trwa.
Cokolwiek jest odrzucane z jaźni, pojawia się w świecie jako wydarzenie.
Poznanie własnej ciemności jest najlepszą metodą radzenia sobie z ciemnością innych ludzi. Człowiek nie zostaje oświecony przez wyobrażanie sobie postaci światła, ale przez uświadamianie ciemności. Najbardziej przerażające jest całkowite zaakceptowanie siebie. Twoje wizje staną się jasne tylko wtedy, gdy będziesz mógł zajrzeć do własnego serca. Kto patrzy na zewnątrz, śni; kto zagląda do środka, budzi się.
Ludzie zrobią wszystko, bez względu na to, jak absurdalne jest to, by uniknąć konfrontacji z własną duszą.
Samotność nie wynika z braku ludzi wokół, ale z niemożności komunikowania rzeczy, które wydają się dla nas ważne, lub z posiadania pewnych poglądów, które inni uważają za niedopuszczalne.
Człowiek, który nie przeszedł przez piekło swoich namiętności, nigdy ich nie przezwycięży. O ile możemy rozeznać, jedynym celem ludzkiej egzystencji jest rozpalanie światła w ciemności samego istnienia. Wszystko, co irytuje nas w innych, może doprowadzić nas do zrozumienia samych siebie.
Człowiek nie zostaje oświecony przez wyobrażanie sobie postaci światła, ale przez uświadomienie sobie ciemności.
Największą tragedią rodziny jest nieprzeżyte życie rodziców.
Wstyd to emocja zjadająca duszę.
Najlepszą polityczną, społeczną i duchową pracą, jaką możemy wykonać, jest wycofanie rzutu naszego cienia na innych.
Przyczyną zła na świecie jest to, że ludzie nie potrafią opowiedzieć swoich historii.
A co, jeśli odkryję, że wszyscy najbiedniejsi z żebraków i najbardziej bezczelni przestępcy są we mnie; i że potrzebuję jałmużny własnej dobroci, że sam jestem wrogiem, którego trzeba kochać — co wtedy?
Wartość człowieka ostatecznie nigdy nie wyraża się w stosunku do danego człowieka, tylko w stosunku do siebie samego. Dlatego też nigdy nie powinniśmy uzależniać naszego poczucia własnej wartości albo też poczucia własnej godności od innych ludzi, bez względu na to, jak cierpielibyśmy z tego powodu.
Z prawdziwie tragicznym złudzeniem teologowie nie dostrzegają, że nie chodzi o udowodnienie istnienia światła, ale o ludzi niewidomych, którzy nie wiedzą, że ich oczy mogą widzieć. Najwyższy czas uświadomić sobie, że nie ma sensu wychwalać światła i głosić go, jeśli nikt go nie widzi. O wiele bardziej potrzebne jest nauczanie ludzi sztuki widzenia.
Nie mogę się doczekać powrotu nad morze, gdzie nadmiernie pobudzona psychika może się zregenerować w obecności tego nieskończonego spokoju i przestrzeni.
Siedzenie na kamieniu przynosiło mi przedziwne duchowe ukojenie. Uwalniało mnie od wszelkich wątpliwości. Kiedy zaczynałem sobie myśleć, że to ja jestem tym kamieniem, ustawały wszelkie wewnętrzne konflikty. "Kamień nie zna niepewności, kamienia nie dręczy pokusa, by wszystko to opowiedzieć, kamień jest wieczny i żyje dla tysiącleci" - myślałem. "Ja natomiast jestem efemerydą, trawiony przez wszystkie możliwe emocje, jestem niczym płomień, który rozbłyska, a potem jeszcze szybciej gaśnie". Ja byłem sumą moich emocji - ten Inny, który tkwił we mnie, był bezczasowym kamieniem.
Do najtrudniejszych i najbardziej niewdzięcznych pacjentów, oprócz notorycznych kłamców, należą tak zwani intelektualiści, bo w ich przypadku nie wie nigdy lewica, co czyni prawica. Intelekt nie kontrolowany przez uczucia pozwala wszystko załatwić - a tymczasem cierpi się na nerwicę.
Zamilknij i posłuchaj: czy rozpoznałeś swoje szaleństwo i czy się do tego przyznajesz? Czy zauważyłeś, że wszystkie Twoje fundamenty są całkowicie pogrążone w szaleństwie? Nie chcesz rozpoznać swojego szaleństwa i przyjąć go przyjaźnie? Chciałeś zaakceptować wszystko. Więc zaakceptuj też szaleństwo.
Niech zaświeci światło twojego szaleństwa, a nagle cię zaświta. Szaleństwem nie należy gardzić i nie należy się go bać, ale zamiast tego należy dać mu życie… Jeśli chcesz znaleźć ścieżki, nie powinieneś także gardzić szaleństwem, ponieważ stanowi ono tak dużą część twojej natury…
Ciesz się, że potrafisz go rozpoznać, bo w ten sposób unikniesz stania się jego ofiarą. Szaleństwo jest szczególną formą ducha i czepia się wszystkich nauk i filozofii, ale jeszcze bardziej życia codziennego, ponieważ samo życie jest pełne szaleństwa iw gruncie rzeczy całkowicie nielogiczne. Człowiek dąży do rozumu tylko po to, aby sam mógł ustanowić reguły. Samo życie nie ma reguł. To jest jego tajemnica i nieznane prawo. To, co nazywasz wiedzą, jest próbą narzucenia życiu czegoś zrozumiałego.
Nikt nie może upaść tak nisko, jeśli nie ma wielkiej głębi. Jeśli coś takiego może przydarzyć się człowiekowi, rzuca wyzwanie jego najlepszym i najwyższym cechom po drugiej stronie; to znaczy, ta głębokość odpowiada potencjalnej wysokości, a najczarniejsza ciemność ukrytemu światłu.
Najbardziej przerażające jest całkowite zaakceptowanie siebie.
Powinniśmy wiedzieć, jakie są nasze przekonania i bronić ich. Od czyjejś własnej filozofii, świadomej lub nieświadomej, zależy ostateczna interpretacja faktów. Dlatego mądrze jest mieć jak największą jasność co do swoich subiektywnych zasad. Jaki jest człowiek, taka będzie jego ostateczna prawda.
Obszedłem się bez elektryczności i sam doglądam kominka i pieca. Wieczorami zapalam stare lampy. Nie ma bieżącej wody, a ja pompuję wodę ze studni. Rąbię drewno i gotuję jedzenie. Te proste czyny czynią człowieka prostym; i jak trudno jest być prostym!
Ale co zrobi, kiedy zobaczy aż nazbyt wyraźnie, dlaczego jego pacjent jest chory; kiedy widzi, że wynika to z braku miłości, a jedynie seksualności; żadnej wiary, bo boi się błądzić po omacku; żadnej nadziei, ponieważ jest rozczarowany światem i życiem; i żadnego zrozumienia, bo nie odczytał sensu własnego istnienia?
Instynkt erotyczny jest czymś wątpliwym i zawsze taki pozostanie, niezależnie od przyszłego zestawu praw w tej sprawie. Z jednej strony należy do pierwotnej zwierzęcej natury człowieka, która będzie istniała tak długo, jak długo człowiek będzie miał zwierzęce ciało.
Z drugiej strony wiąże się z najwyższymi formami ducha. Ale kwitnie tylko wtedy, gdy duch i instynkt są w prawdziwej harmonii. Jeśli brakuje jednego lub drugiego aspektu, dochodzi do urazu lub przynajmniej jednostronnego braku równowagi, który łatwo przechodzi w stan patologiczny. Zbyt wiele zwierząt zniekształca cywilizowaną istotę ludzką, zbyt wiele kultury czyni chore zwierzę.
Jako dziecko czułem się samotny i nadal jestem, ponieważ wiem rzeczy i muszę sugerować rzeczy, o których inni najwyraźniej nic nie wiedzą i w większości nie chcą wiedzieć.
Wielkie talenty to najpiękniejsze i często najniebezpieczniejsze owoce na drzewie ludzkości. Wiszą na najsmaczniejszych gałązkach, które łatwo można odłamać.
Jeżeli jesteś człowiekiem utalentowanym, nie oznacza to wcale, że coś otrzymałeś. Oznacza to raczej, że możesz coś z tym zrobić
Człowiek, który nie przeszedł piekła swych namiętności, nigdy ich też nie przezwycięży. Zamieszkują one gdzieś w sąsiedztwie i nim się obejrzy, już wybucha płomień, który w okamgnieniu przenosi się na jego własne domostwo. Jeżeli ze zbyt wielu rzeczy się rezygnuje, zaniedbuje je i o nich niejako zapomina, powstaje niebezpieczeństwo, że to, czego zaniechaliśmy i cośmy zaniedbali, powróci ze zdwojoną siłą.
Co to jest iluzja? Według jakiego kryterium oceniamy coś jako iluzję? Czy istnieje dla psychiki coś, co można nazwać „iluzją”? To, co z przyjemnością tak nazywamy, może być dla psychiki najważniejszym czynnikiem życia – czymś równie niezbędnym dla organizmu jak tlen – rzeczywistością psychiczną o pierwszorzędnym znaczeniu. Przypuszczalnie psychika nie zawraca sobie głowy naszymi kategoriami rzeczywistości i dlatego lepiej byłoby, gdybyśmy powiedzieli: wszystko, co działa, jest rzeczywiste.
Leczyłem setki pacjentów. Wśród osób w drugiej połowie życia, czyli powyżej 35 roku życia, nie było ani jednego, którego ostatecznym problemem nie byłoby znalezienie religijnego spojrzenia na życie. Można śmiało powiedzieć, że każdy z nich zachorował, ponieważ utracił to, co żywe religie wszystkich czasów dawały swoim wyznawcom, i żaden z nich nie został naprawdę uzdrowiony, kto nie odzyskał swojego religijnego poglądu.
Jestem oskarżony o mistycyzm. Nie ponoszę jednak odpowiedzialności za to, że człowiek wszędzie i zawsze spontanicznie wykształcił religijne formy wyrazu i że psychikę ludzką od niepamiętnych czasów przeniknęły uczucia i idee religijne. Ten, kto nie widzi tego aspektu ludzkiej psychiki, jest ślepy, a ten, kto chce go tłumaczyć lub „oświecać”, nie ma poczucia rzeczywistości.
Psychoterapeuta nie może pozwolić, aby jego wzrok został zabarwiony przez okulary patologii; nie wolno mu nigdy pozwolić sobie zapomnieć, że chory umysł jest umysłem ludzkim i że mimo wszystkich swoich dolegliwości uczestniczy w całym życiu psychicznym człowieka. Psychoterapeuta musi nawet umieć przyznać, że ego jest chore właśnie z tego powodu, że jest odcięte od całości i utraciło łączność zarówno z człowiekiem, jak i z duchem.
Żródła - następujące książki Carla G. Junga:
"Czerwona Księga",
"Człowiek i jego symbole"
"O naturze kobiety"
"Psychologa, a alchemia"
"Wspomnienia, sny, myśli"
"Życie symboliczne"
Zobacz także:
Archetypy osobowości i klucze do szczęścia wg Carla G. Junga
Krótkie cytaty. Refleksyjne sentencje o życiu
Cytaty o pracy, biznesie, pieniądzach i sukcesie
Cytaty i inspiracje dla Osób Wysoko Wrażliwych
Mądrość życiowa Mistrza wg Anthony de Mello