Oriah Mountain Dreamer - zaproszenie do życia
- Ryszard Skarbek
- 12 godzin temu
- 6 minut(y) czytania
Oriah Mountain Dreamer to nietuzinkowe nazwisko kobiety. Jest autorką wiersza i międzynarodowego bestsellera pt. "Zaproszenie", a także książek "The Dance" i "The Call". Jej teksty pokazują, jak podążać za pragnieniem naszego serca, by osiągnąć życie wypełnione znaczeniem. Jej ostatnia książka "What We Ache For: Creativity and the Unfolding of Your Soul" omawia kreatywność jako sposób na dotarcie do życia wypełnionego duchowością.
W tym artykule chcielibyśmy krótko przedstawić sylwetkę Oriah, jak również zaprezentować jej sławny wiersz "Zaproszenie" w wersji zarówno polskiej, jak i angielskiej.
Kim jest Oriah Mountain Dreamer?
Debra House (która potem przybrała imię Oriah Mountain Dreamer) urodziła się w roku 1954 w Kanadzie w stanie Północne Ontario. Ukończyła program pracy społecznej na Uniwersytecie Ryersona w Toronto. Studiowała również filozofię na Uniwersytecie w Toronto. Jest mamą dwóch dorosłych synów. Obecnie mieszka w Toronto.
Od 1984 roku choruje na encefalopatię mięśniowo-rdzeniową / zespół przewlekłego zmęczenia (ang. ME / CFS). W odstępie dwóch do trzech lat nawracają u niej okresy, w których jest przeważnie przykuta do łóżka. W wywiadzie, w którym zapytano ją o wyzwania w jej życiu, stwierdziła:
"Uświadomiłam sobie, że chociaż choroba nakłada na mnie bardzo realne ograniczenia – prawdopodobnie nigdy nie zaryzykuję podróży do Indii i rzadko wychodzę wieczorami itd. – nie powstrzymuje mnie ona od spełniania najgłębszych pragnień mojej duszy. Przez większość czasu potrafię czytać i pisać – choć piszę nieco wolniej niż normalnie. Nawet gdy nie mogę tego robić, potrafię się modlić, medytować i kształtować swój dzień wokół twórczego tworzenia sensu, które kocham”.
Po tym, jak w wieku trzydziestu lat zachorowała po raz pierwszy, miała szczególny sen. Kilka starszych kobiet nazywanych przez nią Babciami, powiedziało jej, aby w ramach procesu uzdrawiania zmieniła imię na Oriah. Pomimo obaw jak inni odbiorą tę zmianę, była gotowa sprawdzić, czy może to pomóc w jej uzdrowieniu.
Dwadzieścia lat później dowiedziała się, że „Oriah” oznacza po hebrajsku „światło Boga” i że starożytnym żydowskim zwyczajem jest zmiana imienia podczas uzdrawiania, aby przyciągnąć nowe, uzdrawiające energie. „Mountain Dreamer” to "imię, które uzdrawia" nadane jej przez indiańskiego szamana. Oznacza ono „tę, która lubi odkrywać i przekraczać granice”.
Przez 30 lat prowadziła w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie warsztaty, ceremonie i spotkania poświęcone pisaniu oraz praktykom szamańskim Indian Ameryki Północnej i Pierwszych Ludzi. Występowała także w wielu programach telewizyjnych o zasięgu krajowym, w tym w CBC, TVO, Oprah, NPR, PBS i Wisdom Network.
Jej najgłośniejsza książka "The Invitation" została przetłumaczona na co najmniej 15 języków.
Przedstawiony poniżej wiersz stanowi wstęp do tej książki. Z języka angielskiego przełożyła go Kasia Emilia Bogdan.
Oriah Mountain Dreamer: Zaproszenie.
Nie interesuje mnie, jak zarabiasz na życie.
Chcę wiedzieć, za czym tęsknisz i czy masz odwagę marzyć o spełnieniu pragnień swojego serca.
Nie interesuje mnie, ile masz lat.
Chcę wiedzieć, czy pozwolisz, by świat uznał cię za głupca z powodu twojej miłości, marzeń i przygody, jaką jest samo twoje życie.
Nie interesuje mnie, jakie planety masz w kwadraturze do Księżyca.
Chcę wiedzieć, czy dotknęłaś głębi swojego bólu; czy życiowe zdrady otworzyły twoje serce, czy też skurczyłaś się i zatrzasnęłaś z lęku przed dalszym cierpieniem.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz obcować z bólem, moim lub swoim, nie próbując go ukryć, pomniejszyć czy złagodzić.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz oddać się radości, mojej lub swojej, tańczyć dziko, przepełniony ekstazą aż po koniuszki palców, nie mówiąc, jak ważna jest ostrożność i realizm, i świadomość ograniczeń, przed jakimi stoi człowiek.
Nie interesuje mnie, czy historia, którą mi opowiadasz, jest prawdziwa.
Chcę wiedzieć, czy jesteś w stanie kogoś rozczarować, by pozostać wierną swojej prawdzie; czy potrafisz znieść oskarżenie o zdradę, nie zdradzając własnej duszy; czy potrafisz być niewierna, a przez to godna zaufania.
Chcę wiedzieć, czy każdego dnia potrafisz dostrzec piękno, nawet gdy nie jest ono ładne, i na nim oprzeć swoje życie.
Chcę wiedzieć, czy umiesz znieść porażkę, moją oraz swoją, i nadal stanąć nad brzegiem jeziora, w srebrnej poświacie Księżyca w pełni, i krzyknąć „Tak!”.
Nie interesuje mnie, gdzie mieszkasz ani ile masz pieniędzy.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz wstać po nocy pełnej grozy i rozpaczy, poturbowany i zmęczony aż do szpiku kości, i nadal zrobić wszystko, co należy, by nakarmić swoje dzieci.
Nie interesuje mnie, kogo znasz ani jak się tu znalazłaś.
Chcę wiedzieć, czy staniesz ze mną w ogniu i się nie wycofasz.
Nie interesuje mnie, co, gdzie ani z kim studiowałeś.
Chcę wiedzieć, co jest twoim wewnętrznym źródłem siły, gdy wszystko inne zawodzi.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz być sama ze sobą i czy w chwilach pustki naprawdę lubisz własne towarzystwo.
The Invitation by Oriah Mountain Dreamer.
Poniżej prezentujemy również wersję oryginalną w języku angielskim, zarówno w formie tekstowej, jak i w formacie audio / video, w której swojego głosu do odczytania wiersza użyczył Vineet Panchhi.
“It doesn’t interest me what you do for a living. I want to know what you ache for, and if you dare to dream of meeting your heart’s longing.
It doesn’t interest me how old you are. I want to know if you will risk looking like a fool for love, for dreams, for the adventure of being alive.
It doesn’t interest me what planets are squaring your moon. I want to know if you have touched the center of your own sorrow.
If you have been opened by life’s betrayals or have become shrivelled and closed from fear of further pain!
I want to know if you can sit with pain, mine or your own, without moving to hide it or fade it or fix it. I want to know if you can be with joy, mine or your own.
if you can dance with wildness and let the ecstasy fill you to the tips of your fingers and toes without cautioning us to be careful, be realistic, remember the limitations of being a human.
It doesn’t interest me if the story you are telling me is true. I want to know if you can disappoint another to be true to yourself; If you can bear the accusation of betrayal and not betray your own soul.
If you can be faithless and therefore trustworthy.
I want to know if you can see beauty even when it’s not pretty every day. And if you can source your life from its presence.
I want to know if you can live with failure, yours and mine, and still stand on the edge of the lake and shout to the silver of the full moon, ‘Yes!’
It doesn’t interest me to know where you live or how much money you have. I want to know if you can get up after the night of grief and despair, weary and bruised to the bone, and do what needs to be done to feed the children.
It doesn’t interest me who you know or how you came to be here. I want to know if you will stand in the centre of the fire with me and not shrink back.
It doesn’t interest me where or what or with whom you have studied. I want to know what sustains you from the inside, when all else falls away.
I want to know if you can be alone with yourself, and if you truly like the company you keep in the empty moments.”
Zobacz także życiorysy i twórczość innych inspirujących osób:
Charles Bukowski cytaty po polsku i wiersze po angielsku
Ks. Jan Twardowski cytaty o śmierci, kochaniu, Bogu, byciu i dawaniu
Czy Blue Monday to mit?
Tim Gallwey - the Inner Game i początki nowoczesnego coachingu
Franz Kafka - o samotności człowieka
Sokrates - czyżby pierwszy dobry coach na świecie?
David Clutterbuck - ojciec współczesnego mentoringu
Noam Chomsky - komunikacja i manipulacja społeczna
Geneza coachingu - czy to zaczęło się jeszcze przed Chrystusem?
Keanu Reeves - krótka biografia
Sir John Whitmore - ojciec coachingu biznesowego
Marilyn vos Savant - osoba o najwyższym IQ na świecie
Skala Hawkinsa - prawda czy kłamstwo? Kinezjologia.
Byron Katie: "oświecona" kobieta z Barstow
Maurice Ravel - inżynier, czy kompozytor?
Fritz Perls - cierpienie, bunt, wojna, zen, teatr i wreszcie psychoterapia
Komentarze