Przypowieść o Mistrzu i dzwonie - Empowerment Coaching Krakow Blog

Czym różni się mądrość od inteligencji? Czy wystarczy dużo wiedzieć, żeby być dobrym szefem? Na czym polega prawdziwy autorytet? Kto może być prawdziwym autorytetem i dlaczego? I za co najbardziej cenimy innych ludzi? Jaką różnicę robi prawdziwe zaangażowanie? Jak ważne jest zaangażowanie Mentora? Oto pytania na dziś. I jak zwykle w tym cyklu, kierujemy te pytania do naszego Mistrza. Zobaczmy jakie przesłanie będzie zawarte w przypowieści o Mistrzu i Dzwonie.

Przypowieść z morałem o dzwonie z sercem

Nowy uczeń nie mógł odnaleźć się w klasztorze. Wielu rzeczy nie rozumiał, o wielu miał inne zdanie. Mistrz za mało pokazywał, za mało tłumaczył, za mało przejmował się postępami uczniów. W końcu uczeń zupełnie zrezygnowany poszedł do niego i dzieląc się swoimi odczuciami, zapytał:

– Co mam robić? Jak się przygotowywać? Jak oceniać, czy dobrze wybrałem?

– Nie bój się zadawać pytań – powiedział mistrz do ucznia. – Nie bój się atakować autorytetu.

– Ale jak mam nauczyć się zadawać pytania?

– Pytaj o wszystko i tak długo, dopóki nie otrzymasz odpowiedzi, która cię zadowoli.

Pytaj śmiało i nie ustawaj. Widzisz, prawdziwy mistrz jest jak dzwon. Jeżeli lekko zakołyszesz, usłyszysz tylko delikatne wibracje. Ale jeżeli poruszysz mocno, uderzysz silnie, to usłyszysz mocny donośny dźwięk, który przeniknie cię do głębi. Bywa wtedy, że jeszcze po znacznym upływie czasu ten dźwięk dzwoni ci w uszach. I to jest nauka.

Bywa też, że dzwon nie ma serca. Jest wielki, rozdęty i wygląda tak, że zaraz wyda wspaniały dźwięk. Ale ktoś zabrał mu serce, zabrał mu duszę. Albo nigdy tego serca nie miał. Możesz poruszyć, uderzyć, ale odpowiedzią będzie zawsze niewyraźny szmer obracających się kół zawieszenia, zgrzyt łożysk, ale nie dźwięk, który cię poruszy.